Nostalgieverhaal (neem uw tijd, altijd)
 
Ik schreef dit gedicht
bij zacht kaarselicht
over een simpele boer en boerin
ze hadden het naar hun zin
het leven werd er simpel genomen
zoals in zoete en stoute dromen
 
in innerlijke rust
die miserie sust
zo leefden ze daar dag na dag
hadden nog een echte lach
gelukkig en vooral tevree
daar deden ze het mee
 
de boer en de boerin
vormden een eenvoudig gezin
de boerin zorgde voor haar kroost
de boer zaaide van west naar oost
in ‘t gure weer
beiden in de weer
 
zonder enig gezeur of geklaag
want hij kreeg lekkers door zijn maag
van zijn stoere, goedgeluimde en sterke boerin
die voor hem zorgde en voor haar gezin
zonder gezanik maar met veel  bemin
ze was sterk en niet te min
 
en zondags naar de kerk
luisterend naar gods werk
bemin uw naaste zoals uzelf
tel de zegeningen onder het hemelse gewelf
ga heen in vrede
in moede gelede
 
creëer je eigen hofke vanEeden
in het woelige huidige heden
vergeef tot zeven maal zeventig maal
lees Jezus zijn verhaal
en af en toe een pintje drinken
met familie en vrienden klinken
 
het nieuws kwam nog  uit de eigen buurt
en ja, er werd al eens door de ramen gegluurd
maar al bij al
vrede bovenal
de boer en de boerin
hadden genoeg aan hun gezin
 
en ook al werden er kunstmatige behoeften gecreëerd
bewust werden ze uit hun  leven geweerd
want ze wisten als geeneen
in teveel zit geween
ze leefden eenvoudig en puur
want dat is van een lange duur
 
mekkeren, zagen en jammeren
doet enkel de zwarte schapen lammeren
daar deden boer en boerin niet aan mee
en met die woke op de schop ermee
vandaag moet men maar vanalles doen
zo zot als een hoen
 
alles moet ook efficient en snel
maar dat geeft innerlijk gekwel
trager leven met minder variatie
geeft boer als boerin de tijd voor amusatie
en ze weten, het is niet beter aan de overkant
dat is puur boerenverstand