Dit ontstaan is nu
Leven

Zoals het morgenlicht ontwaakt 
maar diep bewogen 
heel even

Nabij te voelen

het beeld 
Schuift langzaam een wereld open
in kleurenglans tussen sluierflarden van droom
Vervloeiend over de laatste schaduw vonken van was
bijna transparant 
als een zachte lijn
tot een nieuw verhaal
en verder tekenen de eerste regenbogen 

Door woorden om te zingen
geven we alle dingen
een naam
een ademtocht 
een gloednieuw bestaan
en zijn
uit herlijnbare wegen van het verleden

Tot een stilte 
ons terug leidt naar onuitwisbare herinnering 
en zichtbaar maakt

Dat alles
werkelijk alles van betekenis blijft
hoe breekbaar wij
 het mogen aanvoelen 
en steeds opnieuw ontdekken 


in onze samenleving