net zomin ik fluister
terwijl
waarheden ontvouwen
onder ede verklaard
het evenbeeld dooft
luwte hoorzaam blijft
het idee nestelt
schijn bedriegt
we ons in kielzog vervoeren
men voorouders herdenkt
waarmee woorden uitdrukken
oren zich vullen
dagen zich stapelen
vulkanen slapen
de straat, het park
zolang ik luister
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: Iniduo | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2025 | ||
| Thema's: | ||