Die puist
Ik hield van je,
kuste de grond waarop je liep
Ik droomde over je
en niet alleen wanneer ik sliep
Ik hoorde je stem, onhoorbaar,
zoals de wind ruist
Ik aanbad je, en toen...
kreeg je die puist
kuste de grond waarop je liep
Ik droomde over je
en niet alleen wanneer ik sliep
Ik hoorde je stem, onhoorbaar,
zoals de wind ruist
Ik aanbad je, en toen...
kreeg je die puist
Reacties op dit gedicht
| colaert: | Zondag, juni 09, 2002 19:52 |
| die is goed | |
| Bo: | Zondag, juni 09, 2002 13:03 |
| Nee, 't was zo'n hele grote: hij had zelfs een klevertje op zijn gezicht geplakt haha! En zo den hele tijd met zijn kraag ervoor... Niet om aan te zien zeg! | |
| Syffie: | Zaterdag, juni 08, 2002 17:42 |
| ha,ha,leuk! maarre, zal die puist al weer niet weg zijn...? |
|
| Syffie: | Zaterdag, juni 08, 2002 17:41 |
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, juni 07, 2002 22:25 |
| hahaha, weer eens een bewijs dat de persoon die je aanbad niet perfect is. Goed gevonden, Bo Lihihieverdje xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||