Je zegt " ze zal het wel begrijpen."
maar ik begrijp het niet.
Op een of andere manier geloof ik je niet.
Hopen dat is alles wat ik doe.
Twee maanden geleden
heb je mij geschreven.
Vanaf toen ging de tijd traag.
Nog altijd komen de tranen
wanneer ik aan je denk.
Constant zie ik je voor me
mijn droomprins,vier, een klein getal,maar
voor jou van zo'n groot belang.
Is liefde dan toch niet blind?