Als ik de tijd in een doos kon plaatsen,
dan zou ik al de goede herinneringen erin bewaren.
Om dan wanneer er droevige dagen komen,
voorzichtig het koffertje openen
en er een mooie beleving uithalen.
Ze zo laten op gaan in mijn gedachten
om ze nog eenmaal te beleven
en dan dat kostbare gevoel te koesteren
als een grote schat die een mens kan bewaren.
De woorden die we elkaar fluisterden
krijgen meer waarden dan voorheen.
De momenten die we beleefden
nemen een ander schouwspel aan
welke in de gewone wereld niet kunnen leven.
Omdat ze niet kunnen verstaan worden
door de moderne mens.
Want tijd voor herinneringen
zijn voor hem onbekend.
Doordat hij afgemeten
in zijn keurig maatpak
gezeten op zijn bureaustoel
als een gevoelloze robot
bestuurd door zijn eigen alter ego.
Op tijd en stond gevoed wordt
met een voorgerecht van stress,
een hoofdschotel van winstbejag
en een nagerecht van wedijver.
Dit alles opgediend op zijn lievelingsplaats,
zijn kantoor, opgetrokken
in kil staal en beton.