Zij
~*~
Ik denk te weten
wie ik ben
en toch hoor ik soms
heel diep van binnen
een hele andere stem
Die zit me dan te jennen
daagt me uit voor
een nieuwe stap
geeft mij geen tijd te rusten
Geen tijd voor medelij
geen zelfbeklag
ze spoort mij aan
weer te veranderen
Om een nieuwe weg te gaan
dwingt me met een inzicht
of een idee
tot weer een lach
Jaagt me op
als ik wil passen
en denk dat ik genoeg heb
aan wat ik weet
Ze doet dat
elke keer opnieuw
en ik...
laat me steeds opnieuw verassen
~*~
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, juni 08, 2002 13:39 |
| diegene van "ga maar op uw gemakske zitten" roept nu bij mij het hardtst ;-) | |
| Margaritha: | Zaterdag, juni 08, 2002 11:53 |
| mooi verwoord, schept inderdaad vaak innerlijke onrust..... | |
| linda vangheluwe: | Zaterdag, juni 08, 2002 09:31 |
| stilte......achter deze pc. liefs linda |
|
| Laurens Windig: | Zaterdag, juni 08, 2002 08:39 |
| Die alter ego's toch. Ik ken het! | |
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||