de bel

als dauwdruppels niet meer glinsteren
je voorbij gaat aan de ondergaande zon
je de energie niet meer hebt om iets te doen
je niet meer weet waar alles om begon
je ongevoelig en koud de wereld in kijkt
je emoties lijken te zijn verdwenen
je je de tijd niet heugen kan
dat zonnestralen op je schenen
als je alle moed verloren hebt
maar je geloof heb je nog wel
dan onverwacht, heel plots, ineens
trekt onze vader aan de bel
hij luidt een nieuwe ronde in
metamorfose in je lven
deze nieuwe kans, een nieuw begin
is je door god gegeven..

Geschreven door

monique-B

Reacties op dit gedicht

monique-B vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

charly:	Zaterdag, juni 08, 2002 12:42
Hmmm, nog geen bel gehoord, maar als jij der in gelooft, dan ik ook,

Spiritje:	Zaterdag, juni 08, 2002 12:05
mooi geschreven... is een nadenker denk ik... greetzz Spiritje

Over dit gedicht

Auteur: monique-B
Gecontroleerd door: Frummel
Gepubliceerd op: 08 juni 2002
Thema's: [Toekomst]