KOM MAAR
KOM MAAR…
Kom maar,
ga mee wandelen.
De hei met honden
en de paadjes wild,
gegroeid, met geur behangen.
Bloemenkleuren, roze,
wit in groen gedekt.
Het gele zand dat rult.
Je stappen met gedachten vult.
Kom maar,
Ga mee rennen,
door het bos en langs de wei.
Kijk, hoe bomen vreemd
hun takken spreiden
om het botsen te vermijden.
Hollen door het tere groen,
waar vogels spinnen eten,
eekhoorns hun eikeltjes vergeten.
Verdwalen tot het donker wordt,
geluid in stilte smoort.
Angsten in je bloed gaan suizen
als je uilen door de nacht hoort ruizen.
Kom maar,
ga mee vliegen
hoger naar de ijle lucht,
waar horizonnen
naar de verten zijn gevlucht.
Voel vrijheid
langs je vleugels strijken
terwijl je tracht
de hoogste toppen te bereiken.
Glij maar met me mee.
Laveer door stormen en
geniet van zachte regen,
vul ruimte met je geest,
want liefde geven en, als kind,
je vrijheid weer beleven, is een feest.
Kom maar,
mee naar zee, het strand,
ja, hand in hand.
Elkaar weer blikken gunnen
die je voelt diep in je hart.
Het suizen horen in je oren
van de liefde in je bloed.
Het stuwen van emoties
door het vrijen met elkaar.
Het strelen van je haar,
de kusjes in je hals.
Kom bij me
en vertrouw me maar.
WIL MELKER
01/12/2000
Kom maar,
ga mee wandelen.
De hei met honden
en de paadjes wild,
gegroeid, met geur behangen.
Bloemenkleuren, roze,
wit in groen gedekt.
Het gele zand dat rult.
Je stappen met gedachten vult.
Kom maar,
Ga mee rennen,
door het bos en langs de wei.
Kijk, hoe bomen vreemd
hun takken spreiden
om het botsen te vermijden.
Hollen door het tere groen,
waar vogels spinnen eten,
eekhoorns hun eikeltjes vergeten.
Verdwalen tot het donker wordt,
geluid in stilte smoort.
Angsten in je bloed gaan suizen
als je uilen door de nacht hoort ruizen.
Kom maar,
ga mee vliegen
hoger naar de ijle lucht,
waar horizonnen
naar de verten zijn gevlucht.
Voel vrijheid
langs je vleugels strijken
terwijl je tracht
de hoogste toppen te bereiken.
Glij maar met me mee.
Laveer door stormen en
geniet van zachte regen,
vul ruimte met je geest,
want liefde geven en, als kind,
je vrijheid weer beleven, is een feest.
Kom maar,
mee naar zee, het strand,
ja, hand in hand.
Elkaar weer blikken gunnen
die je voelt diep in je hart.
Het suizen horen in je oren
van de liefde in je bloed.
Het stuwen van emoties
door het vrijen met elkaar.
Het strelen van je haar,
de kusjes in je hals.
Kom bij me
en vertrouw me maar.
WIL MELKER
01/12/2000
Reacties op dit gedicht
| Zeeroosje: | Vrijdag, augustus 24, 2001 22:17 |
| Kom ik je nu wel tegen, bij mijn wandeling op de gedichten site, bij de willekeurig gedichten. Toeval??? ik had juist een e-mail verstuurd! Waren dat je drie honden die jou vergezelden, op je wandeling? of Fleur alleen? een schattig hondje! Liefs Roosje (ja ik moet het niet meer zeggen hé, dat je gedicht mooi is! ze zijn allen even goed) |
|
| NN: | Zaterdag, december 02, 2000 10:35 |
| Heel erg mooi gedicht. Wil er graag op reageren, maar doe het liever via je emailadres. Het is zo moeilijk! |
|
| catharina: | Zaterdag, december 02, 2000 08:04 |
| wat zeg je dat prachtig! | |
| car: | Vrijdag, december 01, 2000 14:26 |
| Lieve wil nog niet zo lang geleden nam ik jou op een zondagmorgen mee op mijn wandeling mijn wandeling in mezelf...... en vandaag neem jij ons mee in jou wandeling,.......ovr hei , door het bos naar het strand en de zee..... even alles op een rijtje.....even verlangen naar wat was naar wat is en naar wat nog komt..... dank je het was een heerlijk wandeling......zonder lopen nog wel liefs car |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Wim | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2000 | ||
| Thema's: | ||