16 JAAR
ik werd weggehaald van thuis,
en geplaatst in een tehuis.
ik werd geplaatst onder toezicht,
de school had ze ingelicht.
ze hadden de wonden gezien,
nog erger als voordien.
ik bleef het afstrijden,
maar kon een plaatsing niet vermijden.
in het tehuis was het al niet veel beter,
niet naar hun zin geen eten.
wat teveel vragen,volgende er slagen.
en ook al deed je zo je best,
er volgde toch altijd kamerarrest.
het was nooit goed,
maar ontnam wel al je moed.
eindelijk een daguitstap naar zee,
er gingen twee opvoeders mee.
ik lag tussen twee duinen in,
en had het naar mijn zin.
ik lag wat afgelegen,
zodat ik rustig een boek kon lezen.
plots werd ik hardhandig vastgepakt,
en werd brusk verkracht.
ik mocht geen woord zeggen,
of hij zou mij het loodje om leggen.
ik was te verdoofd,
en mijn angst te groot.
later werd hij ontslaan,
had het nog bij andere kinderen gedaan.
hij is terecht gesteld,
maar ik blijf door dromen gekweld.
hij is nu inmiddels dood,
maar de wonden in mijn hart zijn nog groot.
jaren voelde ik mij schuldig en bedrogen,
en dacht ik echt ben ik daarvoor geboren.
de schuldgevoelens zijn gebleven,
en draag ik mee voor de rest van mijn leven.
§ linda §
en geplaatst in een tehuis.
ik werd geplaatst onder toezicht,
de school had ze ingelicht.
ze hadden de wonden gezien,
nog erger als voordien.
ik bleef het afstrijden,
maar kon een plaatsing niet vermijden.
in het tehuis was het al niet veel beter,
niet naar hun zin geen eten.
wat teveel vragen,volgende er slagen.
en ook al deed je zo je best,
er volgde toch altijd kamerarrest.
het was nooit goed,
maar ontnam wel al je moed.
eindelijk een daguitstap naar zee,
er gingen twee opvoeders mee.
ik lag tussen twee duinen in,
en had het naar mijn zin.
ik lag wat afgelegen,
zodat ik rustig een boek kon lezen.
plots werd ik hardhandig vastgepakt,
en werd brusk verkracht.
ik mocht geen woord zeggen,
of hij zou mij het loodje om leggen.
ik was te verdoofd,
en mijn angst te groot.
later werd hij ontslaan,
had het nog bij andere kinderen gedaan.
hij is terecht gesteld,
maar ik blijf door dromen gekweld.
hij is nu inmiddels dood,
maar de wonden in mijn hart zijn nog groot.
jaren voelde ik mij schuldig en bedrogen,
en dacht ik echt ben ik daarvoor geboren.
de schuldgevoelens zijn gebleven,
en draag ik mee voor de rest van mijn leven.
§ linda §
Reacties op dit gedicht
| sheren: | Zondag, juni 09, 2002 13:53 |
| Lieve meid, wat vervelend allemaal. JIj bent echt niet voor deze ellende geboren! En zoals Jo al zei, die schuldgeveoelens hoef je niet voor de rest van je leven te dragen! Alleen moet je er wel wat voor doen. Probeer hulp te zoeken! ik wens je heel veel sterkte! liefs sheren | |
| dream: | Zondag, juni 09, 2002 12:31 |
| Mooi gedicht maar o zo erg!Je bent er zeker niet voor geboren,meiske hopenlijk kan je er met iemand over praten je mag altijd mailen of op msn komen bij mij en meiske ik begrijp u hoor...Het beste en hou je goed x | |
| Jo Aelmans: | Zondag, juni 09, 2002 05:42 |
| [.... en draag ik mee voor de rest van mijn leven. ....] NIET als je dat JIJ dat NIET zelf wilt, Linda... JIJ bent NIET schuldig... Laat hen NIET winnen!!! JIJ bent de winnaar, NIET zij... Jo. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||