Moeder, ik droomde over jou.

Wandelend in een witte tunnel

zag ik een gang.



Achter elke deur zat iemand

die ik kende.



Aan elke toegang hing een naam.

Iedere deur kon ik

op een kier zetten,

maar niemand wilde er uit.



Ik zag ieder zijn eigen talenten gebruiken

om zich voor te bereiden op het grote feest.

Op het einde van de gang

vond ik jou als een koningin.

Met je zachte stem zei je:



"Ga terug en wees niet treurig,

want je tijd is nog niet aangebroken.

Er zijn nog anderen die je nodig hebben"

Ik werd wakker, met een fles en een mes als gezellen.