Waardevol & waardeloos
Mijn ogen zijn genaaid zodat ik niets kan zien.
Mijn oren zijn er pas afgerukt, omdat ik niets kan horen.
Mijn neus is weg gerot, door de stank van het leven.
Mijn mond is dicht gemaakt, zo kan ik niet zeggen,
wat de pijn van het leven, me prevelt in mijn hoofd.
Vragen stapelen zich chaotisch op in mijn lege gedachten.
Tot ze van plaatsgebrek een zitje zoeken in een ander hoofd.
De antwoorden zijn verborgen in de mond,
van de dode krijger die onrechtvaardig streed,
voor zijn onbekend idool, strevend naar macht.
Woorden, als rechtvaardigheid en liefde,
zijn verboden leerstof voor toehoorders als wij.
Moeder, waarom leven wij nog in deze maatschappij?
Heb je ons dan alleen plichten zonder rechten gegeven?
Laat je ons wederom sterven in alle eenzaamheid?
Mijn oren zijn er pas afgerukt, omdat ik niets kan horen.
Mijn neus is weg gerot, door de stank van het leven.
Mijn mond is dicht gemaakt, zo kan ik niet zeggen,
wat de pijn van het leven, me prevelt in mijn hoofd.
Vragen stapelen zich chaotisch op in mijn lege gedachten.
Tot ze van plaatsgebrek een zitje zoeken in een ander hoofd.
De antwoorden zijn verborgen in de mond,
van de dode krijger die onrechtvaardig streed,
voor zijn onbekend idool, strevend naar macht.
Woorden, als rechtvaardigheid en liefde,
zijn verboden leerstof voor toehoorders als wij.
Moeder, waarom leven wij nog in deze maatschappij?
Heb je ons dan alleen plichten zonder rechten gegeven?
Laat je ons wederom sterven in alle eenzaamheid?
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Dinsdag, juni 11, 2002 10:39 |
| Ik denk dat die antwoorden ook in de woorden van de rechtschapen dichter te vinden zijn, Bert... Het leven kan hard zijn, maar 'Moeder' heeft ook de mooie kanten gegeven om ervan te genieten. Zoals je vrienden die je een knuffel geven, als je je eenzaam voelt. Knuff, Lieverdje xxx |
|
| sylvia: | Maandag, juni 10, 2002 12:05 |
| ik heb zelf ook gemerkt hoe hard het leven kan zijn maar door hulp van vrienden familie en mijn vriend weetik dat ook al duurt het lang we er samen uit komen zolang ik er voor open sta en dat sta ik steeds meer nog bedankt voor de goede raad in enkele gedichten van je groetjes sylvia |
|
| carlijn: | Maandag, juni 10, 2002 11:31 |
| Nee...jij bent geboren voor alles. Als jij er niet was, dan was de zon al afgestorven, dan was de onweer aanwezig als de zon nu is....xxxcarlijn. | |
| Susanne S: | Maandag, juni 10, 2002 10:26 |
| Het leven is hard en dat zal het altijd zijn... Maar altijd zijn er mensen die je er bovenop zullen helpen. Al duurt het bij de een wat langer als bij de ander. Bij sommigen is de hulp te laat, maar laat je ook helpen. Sta open voor liefde. veel liefs Susanne | |
| Koelemij, Harold: | Maandag, juni 10, 2002 07:07 |
| nee maar dat weetje goedemorgen Ben als je dez reactie leest hmm da is de nacht weer volbracht en beginnen we weer opnieuw tjakke eitje tikke broodje koffie eet ze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||