Ik zat vast in een tunnel,
kon het licht niet voelen.
En als ik opkeek,
kon ik de lucht niet eens zien.
Als ik stond,
leek het of ik een marathon had gelopen.
Mijn hart huilde diep vanbinnen,
mijn lach was dood.
Maar toen kwam jij,
je hielp mij de bergen te beklimmen,
je liet mij de fontein van liefde zien.
Je hoorde mijn hulpkreet,
toen ik verloren dacht te zijn.
Door de felle wind,
hoorde ik je zachte stem. Dat zei:"ik laat je het zonlicht terug zien, Ik breng je naar de zevende hemel".
Je liet me terug vrij.
In het midden van mijn strijdt,
leek het of al de hoop verloren was.
Mijn gedachten klonk als een hels publiek.
Ik voelde me alleen,
En zo nu en dan verloor ik mijn verstand.
Ik liep voor jaren en de finisch leek niet te komen.
Maar toen kwam jij,
op een manier begin ik opnieuw.
Hoop werdt terug mijn vriend,
En nu kan ik rekenen op jou aanwezigheid.
Jij zette mij vrij en hielp me mezelf te aanvaarden.
hier ben ik je vooreeuwig dankbaar voor...
AAN NANCY DE ONE I LOVE