steen
was mijn hart maar van steen,
dan voelde ik mij nu niet zo alleen.
ik zou de pijn,verdriet niet voelen,
leven zonder doelen.
niemand zou door mijn hart nog boren,
of mijn gedachten verstoren.
ik moet niet meer over mezelf waken,
ze kunnen mij toch niet raken.
was mijn hart maar van steen.
dan voelde ik mij nu niet zo alleen.
ik zou de pijn,verdriet niet voelen,
leven zonder doelen.
niemand zou door mijn hart nog boren,
of mijn gedachten verstoren.
ik moet niet meer over mezelf waken,
ze kunnen mij toch niet raken.
was mijn hart maar van steen.
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Maandag, juni 10, 2002 17:32 |
| Maar als je hart van steen was, kon je ook geen geluk en liefde meer voelen... | |
| linda vangheluwe: | Maandag, juni 10, 2002 14:10 |
| OEPS VERGETEN. § LINDA § | |
| christina: | Maandag, juni 10, 2002 13:26 |
| Lin ? Kom waar ben je ????? Kom eens online ! Liefs speciaal knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||