me gedachten dwalen af bij de gedachte aan jou
bij de gedachte hoe veel ik van je hou
maar bij de gedachte dat jij mij maar enkel mag
denk ik ach hoe kan het ook anders
maar dan denk ik weer aan die ene woorden
eigenlijk wilde ik die juist NIET van jou horen
ze dede me hoe dan ook toch pijn
en die pijn was echt niet fijn
ik voelde me een moment eenzaam en klein
tot we weer heel even konden praten en alles weer goed
was al weet ik nog steeds dat je me maar enkel mag
en me maar nix vond toen je me voor het eerst zag
maar die dag iz nu voor bij pleass .... ik wil je bij
mij aan mijn zij