verbittert
ik zie mijn wereld niet,
als een veilige plek om te leven.
ik ben verbittert,
door het verleden.
ik zie mijn toekomst niet,
die me geluk brengt.
maar als een zwaar pak,
dat verdriet en pijn schenkt.
ik overloop mijn bestaan,
alles lijkt me vreemd.
zit in een ander lichaam,
ik roep zonder geluid.
mijn geest verdwijnt,
het levenslicht is uit.
§linda§
als een veilige plek om te leven.
ik ben verbittert,
door het verleden.
ik zie mijn toekomst niet,
die me geluk brengt.
maar als een zwaar pak,
dat verdriet en pijn schenkt.
ik overloop mijn bestaan,
alles lijkt me vreemd.
zit in een ander lichaam,
ik roep zonder geluid.
mijn geest verdwijnt,
het levenslicht is uit.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Dinsdag, juni 11, 2002 21:06 |
| KIJK HE LINDA KIJK IN DE TOEKOMST PROBEER NOGMAAAAAALS WIJ ZIJN JE VRIEDNEN |
|
| Jo Aelmans: | Dinsdag, juni 11, 2002 06:57 |
| ...... hier is elke raad duur....... Maar als die-hard optimist (...) zeg ik, blijf vechten, Linda... Deze week komt je Vriend Marc, en focus je daarop... En ik hoop en wens, dat je toch een beetje vreugde vindt in deze nieuwe dag... ;-) Jo. ;o)x |
|
| christina: | Dinsdag, juni 11, 2002 03:40 |
| Wat moet ik zeggen weet het niet Kom je even kletsen ? Liefs speciaal knuffie Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||