Thuis ben jij het altijd geweest waar het omdraaide.
Jij had alle aandacht door de vele problemen, een vuur dat steeds weer meer oplaaide.
Die vele grote verschrikkelijke ruzies, en jij was natuurlijk het onderwerp van elke ruzie.
Dat dit ooit nog zou ophouden was voor mij slechts een zwakke illusie.
Ik was op school goed en kon goed sporten, iedereen ging er daarom maar gewoon vanuit dat ik me er wel alleen doorheen zou slaan.
Jij wist altijd weer de aandacht te krijgen, wanneer ik iets wou vertellen zagen mijn ouders me ongemerkt niet staan.
Jij hebt jezelf veel pijn gedaan en je hebt de meest verschrikkelijke dingen beleefd. Maar ze vergaten soms dat jij niet hun enige kind was dat in hetzelfde huis leeft.
De geringe band die ik nog met je had verdween, jij had alle aandacht van mijn ouders dus waar moest ik nou met mijn verdriet en gevoelens heen?
De donkere nachten werden steeds langer, en die nachtmerries maakten me steeds banger.
Toen ineens zag ik weer een lichtpuntje want jij zou op jezelf gaan wonen, dat was beter voor iedereen!
Jij had een huisje gezien en wou er gelijk al heen. De situatie thuis zou verbeteren, daar was ik wel vanuit gegaan. Jij had er zoveel zin in, maar mijn ouders vonden het moeilijk en toen je wegging lieten ze een traan.
Je woonde niet ver bij ons vandaan, en daardoor was ik thuis nog niet te verstaan.
Al woonde je niet meer thuis, jij kon alle aandacht nog makkelijk naar je toe trekken. Ik ben om mezelf een muurtje gaan bouwen met grote hekken.
Je woont nu drie jaar op jezelf en het gaat nog niet goed met jou. Dat vind ik heel erg want nog steeds ben jij mijn zus waar ik veel van hou.
Ik heb je voor alles vergeven en probeer weer door te leven. Mijn verdriet zal nooit verdwijnen door al die rottige jaren maar het zal vast wel slijten, ik zal echt wel doorbijten.
Jij hebt me zovaak voor schut gezet voor al mijn vrienden door weer iets geks te doen en je nog beruchter te maken maar ik zit er niet meer mee. We zijn er namelijk EINDELIJK achter, jij hebt een hele ernstige vorm van ADHD.