ik stap over mos..
in een donker..
zelf gefantaseert bos.
ik zie niemand, het is stil.
het bos is donker..
grijs en kil..
het doet me denken aan een doos.
zo triest..
zo boos..
en toch heeft het iets dat mij vult.
of je het nu wel
of niet geloven zult..
ik voelde me er veilig en fijn,
ook al leek het zo triest...
even voelde ik geen pijn
liefs britt