De blue singer
Daar stond hij,
getekend door de tand des tijds.
Zingend alleen in een kleine zaal.
Het publiek van weleer is gekrompen.
Alleen een paar oude vrienden,
luisteren nog naar zijn liederen.
Hij laat niemand toe
om te kijken in zijn hart,
dat verwoest werd door zijn dode vriend.
Zijn gevoelens, veilig opgeborgen
in zijn geheugen en verdwenen
voor zijn vrienden zingt hij.
Als een volleerd entertainer,
brengt hij zijn laatste lied
en valt neder op het podium.
Zijn weg verder zettend
naar het onbekende
sterft zijn muziek weg.
getekend door de tand des tijds.
Zingend alleen in een kleine zaal.
Het publiek van weleer is gekrompen.
Alleen een paar oude vrienden,
luisteren nog naar zijn liederen.
Hij laat niemand toe
om te kijken in zijn hart,
dat verwoest werd door zijn dode vriend.
Zijn gevoelens, veilig opgeborgen
in zijn geheugen en verdwenen
voor zijn vrienden zingt hij.
Als een volleerd entertainer,
brengt hij zijn laatste lied
en valt neder op het podium.
Zijn weg verder zettend
naar het onbekende
sterft zijn muziek weg.
Reacties op dit gedicht
| free: | Woensdag, juni 12, 2002 22:25 |
| heel mooi ben.... liefs free ~(O)~ |
|
| Cartooneken: | Woensdag, juni 12, 2002 14:42 |
| Wow.. die lees ik nog es.. Mooi verwoord.. ga hem nog es lezen denk ik.. Knuffel Marthe |
|
| carlijn: | Woensdag, juni 12, 2002 12:23 |
| Even slikken...een pluim voor dit mooie gedicht. Zo ziet hij wel wie zijn echte vrienden zijn, dat zijn de mensen, die ALTIJD blijven luisteren! LIefs Carlijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||