Moe, ik wordt zo moe van dit leven
Moe, ik probeer wakker te blijven
Moe, ik ga voorgoed slapen, als ik dit gedicht af heb geschreven
Moe, ik kan nog net de slaap uit mijn ogen wrijven

Moe, als ik mensen wil vertellen over mijn problemen
Moe, als ik alleen maar iemand zoek die naar me luisteren wil
Moe, als ze me vervolgens niet serieus nemen
Moe, als ik merk: wat is het binnen in mij stil

Moe, als ik ontdek: alles is mijn schuld
Moe, als ik niet weet waarom er door mij wordt geleefd
Moe, als ik zie dat er niemand meer van me houdt
Moe, als er zelfs niemand meer om me geeft

Moe, als mensen net doen alsof ze me aardig en leuk vinden
Moe, als ze dat blijven volhouden, terwijl ze liegen, want hun leugens werk ik altijd
Moe, als ik in de blikken in hun ogen zie, die me het liefst zouden verslinden
Moe, als ik ze zie denken: wat haat ik die meid

Moe, als ik in stilte schreeuw om hulp
Moe, als die hulp er is
Moe, als ik dan terug kruip in m'n schulp
Moe, als ik de warmte en troost bij diegene wéér mis

Moe, als ik wil stoppen met dit leven
Moe, als ze dan opeens met oplossingen komen
Moe, als ze dan vragen waarom ik het heb opgegeven
Moe, als ze niet willen begrijpen dat ik niet meer kan geloven in hun dromen

Moe, als ik mijn echte ik niet kan laten zien
Moe, als ik vrolijk moet zijn
Moe, als ik een schouder krijg die ik helemaal niet verdien
Moe, als ik flink moet zijn, ondanks alle pijn

Moe, als ik struikelend verder moet lopen
Moe, als ik 's ochtends op moet staan
Moe, als ik weer eens ergens ben afgedropen
Moe, als ik 's avonds in bed lig en bedenk dat er weer een nutteloze dag voorbij is gegaan

Moe, als ik moet luisteren
Moe, als ik moet praten
Moe, als ik moet fluisteren
Moe, bij het doen, maar ook bij het laten

Moe, als er nieuwe dingen voor me opdoemen
Moe, bij alles wat ik doe
Doodsmoe zou iedereen het noemen,
Maar noem het bij mij maar levensmoe