Iets is er gekraakt
diep in men hart heb je me geraakt
wat was
is er voor mij
nu niet meer
en sinds eergister'
denk ik eraan keer op keer
Emotioneel labiel
de term die je gebruikte
om me bij naam te noemen
en het open vertrouwen dat luikte
verdween
als sneeuw voor de zon
alsof het besef begon
dit kan niet langer meer
ik ga eraan kapot: einde, PLOT
Of je nu de waarheid sprak of niet
doet er niet toe
alsof ik niet langer geniet
van je aanrakingen en je stem
nee, ik mocht het allemaal wel
maar dit was me te snel.
Weet niet of ik het dan wel kan vergeten
moet nu enkel kiezen
studeren of werken?
en het draait altijd uit op een verliezen
en ach, tja
wat brengt....
het krenkt...
iets in mij,
kan het niet verklaren
maar vooreerst viel je van een roze sokkel
en even wilde ik je noemen:
jij verdomd mokkel!!!
maar woorden verglijden snel
en gevoelens zijn meer van tel
maar men hart weet niet
en zal ook niet
nu heb ik geen zin in:
wanneer zie ik je terug?
alleen dit:
laat het allemaal voorbij zijn, vlug!