kabouterland
in het kabouterland,
geven ze na een fikse ruzie.
elkaar glimlachend de hand,
in het mensenland.
keren ze na een fikse ruzie,
elkaar de wang.
nochtans liggen ze niet ver van elkaar,
het mensenland hier,
het kabouterland daar.
met als grens een stuk papier.
dus waarom verbinden we ze niet,
zodat iedereen die dit leest,
het verhaal er achter ziet.
§linda§
geven ze na een fikse ruzie.
elkaar glimlachend de hand,
in het mensenland.
keren ze na een fikse ruzie,
elkaar de wang.
nochtans liggen ze niet ver van elkaar,
het mensenland hier,
het kabouterland daar.
met als grens een stuk papier.
dus waarom verbinden we ze niet,
zodat iedereen die dit leest,
het verhaal er achter ziet.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| Jo Aelmans: | Woensdag, juni 12, 2002 07:41 |
| Inderdaad, Linda. het Leven is soms gelijk een sprookje en dan soms.... ook weer niet... Goed! ;-)) Jo. ;o)x |
|
| Koelemij, Harold: | Woensdag, juni 12, 2002 01:23 |
| ik zie alleen af een toe een gnoom hahaah das mijn baas |
|
| pramodah: | Woensdag, juni 12, 2002 01:20 |
| tja linda de kabouters hebben zich al lang geleden van ons af gekeerd................. liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||