Ik zou je willen troosten, zo veel als ik kan,
ik zou je vast willen houden, minuten, uren, zo lang.

Ik zou de kracht willen bezitten, dat elk traantje dat jij laat,
in een enorm groot bad van lachjes baadt.

IK weet het, ik weet het, het doet er nu even niet toe,
jullie verdriet kan ik niet opvangen, ik zou niet eens weten hoe.

Maar Amber, Roeland, linda en lieve mam,
ik hoop met heel mijn hart, dat een ieder van jullie binnenkort weer eens lachen kan.

Het is maar een gedicht, het zijn maar woorden op papier,
en wat voor zinnen die woorden vormen, interreseert jullie nu even geen zier.

Maar mocht iemand me nodig hebben, dan ben ik er voor je,
je weet wel, gewoon......hier!!!!!

Smascha