lieve fabijan

in je jonge leven kreeg je het heel zwaar
.wat niemand ooit kom weten
die ziekte die was daar
het werd een flinke strijd
je kreeg pijn in je rug
je kreeg toen therapie
maar helpen deed het niet

toen kon je niet meer lopen
en werd door gestuurd
voor een onderzoek
en je werd nog op genomen

toen kwam dat nare bericht
wat jij toen mankeerde
en kreeg je medicijnen
en al die kuren
daar viel je haar van uit

bij de tweede keur ging het wat minder
en je ging achter uit
je zus bleef bij je in het ziekenhuis
en de hele fam leefde mee
het afscheid kwam steeds dichter bij
maar lieve vent je wilde niet meer verder
de pijn nam de overhand
daar viel niet mee te leven
toen heeft men jou maar een medicijn geven

ik hoop dat je nu gelukkig bent zonder pijn maar ik ben daar van over tuigt
want waar je bent is het fijn
nu zijn al de engeltjes bij een
en de ouders mailen
zo dat jullie niet vergeten worden
lieve groetjes
voor je ouder en je zus
van ria van schaik