Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit :
het lachen naar mensen
het huilen om pijn
het genieten van ‘samen zijn’
Ondertussen beet de kou mij
was alleen zijn een dag vol verlies
en de nacht koud van eenzaamheid
of loeiwarm van het huilen
Soms verwarde ik mij met mijn schaduw
zoals alleen toch maar ‘alleen’ is
samen en toch apart
vaak waren de dag en nacht lang,
ontzettend lang
een groeiend verlangen naar toen
Maar nooit iets anders dan dit :
Het lachen naar mensen
het huilen om pijn
het genieten van ‘samen zijn ‘
Het regent eenzaam huil ik ben alleen…