Slechts een herinnering en een hoop
Je keek serieus,niet bang voor de dood.
Je mes lag daar blinkend te lonken,
't hielp je al vaker uit de nood.
Een hart in verdriet weggezonken...
Een meisje,niet meer wetend welke weg te kiezen.
Ik had je kunnen stoppen,ik had het kunnen weten.
Je had ook niets meer te verliezen.
Ik kan je nu maar niet vergeten...
Als ik hier nu huilend zit te denken aan jou,
dan herinner ik me de mooie zaken.
Ik hou ze vast en blijf ze trouw,
in de hoop dat je over mijn herinnering blijft waken.
Ik hoop dat je een mooie hemel hebt gevonden.
Dat je daar nu rustig over mij ligt te kijken...
Ik hoop dat je men boodschappen ontvangt die ik heb gezonden
Ik hoop dat je me ooit een handje toereikt...
Je mes lag daar blinkend te lonken,
't hielp je al vaker uit de nood.
Een hart in verdriet weggezonken...
Een meisje,niet meer wetend welke weg te kiezen.
Ik had je kunnen stoppen,ik had het kunnen weten.
Je had ook niets meer te verliezen.
Ik kan je nu maar niet vergeten...
Als ik hier nu huilend zit te denken aan jou,
dan herinner ik me de mooie zaken.
Ik hou ze vast en blijf ze trouw,
in de hoop dat je over mijn herinnering blijft waken.
Ik hoop dat je een mooie hemel hebt gevonden.
Dat je daar nu rustig over mij ligt te kijken...
Ik hoop dat je men boodschappen ontvangt die ik heb gezonden
Ik hoop dat je me ooit een handje toereikt...
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||