gewend zijn aan de tafel
die om zes uur gedekt is
in het brandschone huis
dankzij de huisvrouw
ook wel moeder
en echtgenote genoemd
die met haar dichtgeplakte mond
vol met frustraties
en bijgewerkte make-up
na een lange dag het eten opschept
'hoe was het werk vandaag'
vraagt de huisvrouw
aan de werknemer
ook wel vader
en echtgenoot genoemd
'goed'
kotst hij uit
typisch
denkt de huisvrouw
die merkt dat haar echtgenoot
haar geen enkele keer
heeft aangekeken
sinds hij zijn schoenen afveegde
aan de deurmat
en ze niet evenwijdig
aan de andere schoenen neergooide
zal ik dit glas in z'n gezicht rammen
denkt ze
de twee kinderen
een jongen
ook wel ijdel genoemd
en een ouder meisje
een irritante takkewijf
vangen met hun omgedraaide hoofden
de beelden op
die het breedbeeldscherm uitstraalt
'hoe was het vandaag op school'
met moeite kwijlt de ijdele zoon
'gewoon'
'even stil mam
deze film is niet ondertiteld'
spuugt de takkewijf eruit
'schreeuw niet zo tegen me'
krijst de huisvrouw
'het eten smaakt vies mam'
klaagt de ijdele jongen
'wees dankbaar verwend kind
sommige kinderen in arme landen
hebben niet eens eten'
de ijdele zoon kijkt verafschuwd
naar de aardappelen
'ja maar wij zijn die arme kinderen niet'
zeurt de takkewijf terwijl
ze haar nagels vijlt
'laat de kinderen eten hoeveel ze willen
en wat ze niet eten gooien we weg'
de werknemer trekt z'n bek open
'oh de man van het huis begint de kakelen
dat jij nou hier het geld verdient
betekent niet
dat jij een uur gewacht hebt tot
de bel van de oven ging
en na afloop je je verbrandde
en je nagels braken'
hevig ademt de huisvrouw in en uit
'ja je hebt gelijk schat
wilt iemand nog salade '