Nooit voel ik me verlaten
Nooit voel ik me verlaten
_____________________________
Ik sluit mijn ogen en denk na
Gevoelens komen naar boven
Over hoever ik van hem sta
Over hoe moeilijk het is te geloven
Zo moeilijk te bevatten
Dat zo'n sterke liefde
Mij pijnlijk veel kan afmatten
Dat zo'n liefde onbeantwoord blijft
En ook al weet hij wat ik voel
Hij blijft vriendelijk met me praten
Nooit is hij killig of koel
Nooit voel ik me door hem verlaten
...
_____________________________
Ik sluit mijn ogen en denk na
Gevoelens komen naar boven
Over hoever ik van hem sta
Over hoe moeilijk het is te geloven
Zo moeilijk te bevatten
Dat zo'n sterke liefde
Mij pijnlijk veel kan afmatten
Dat zo'n liefde onbeantwoord blijft
En ook al weet hij wat ik voel
Hij blijft vriendelijk met me praten
Nooit is hij killig of koel
Nooit voel ik me door hem verlaten
...
Reacties op dit gedicht
| xxx jan xxx: | Donderdag, juni 13, 2002 22:35 |
| Moet goedkomen en anders moet je dit gedicht maar eens naar hem mailen:-) liefs, xxx jan xxx |
|
| Albrecht Paul: | Donderdag, juni 13, 2002 15:49 |
| Je houdt je aan een strohalm vast, zo lijkt het. Je laatste zin is hoopgevend, zijn respect is in het laatste couplet zichtbaar. Onmogelijke liefde vreet energie. Veel moed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Xanne | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||