Lieve Amy,
Je zei altijd: Rozen verkwelken en bloemetjes zijn rood,maar nu kan je dat niet meer zeggen want je bent...dood.
Op 21 September werd je in de wieg gesmeten,maar dat is iedereen vergeten.
Je vader en moeder zagen je niet staan,maar die zijn toen je acht was bij een auto ongeluk verloren gegaan..
Toen ging je naar een pleeggezin,maar die waren altijd bezopen,
dus daar ben je weggelopen.
Toen ben je weer bij een gezin in huis gekropen, heb je gezegd.
Maar ook dat hielp voor jou ook niet echt.
Toen vond je je oom midden op straat en vierde je feest tot `s avonds laat.
Maar toen werd je ziek en dat was een hele strijd en heb je 2 jaar lang erg gelijd.
Toen moest je die hartoperatie doen en kreeg je via de telefoon van mij je laatste zoen.
maar toen hielp niks meer en hebben de artsen je mond-op-mond beadiming gegeven keer op keer.

Maar Amy ik heb een leuke tijd met jou beleefd.
Het is alleen zo jammer dat je nu niet meer leeft.
Maar ik hoop voor jou dat je toch ergens gelukkig kan zijn en dat je nooit nooit meer hoeft te lijden....


- Jet- ( DIT GEDCITH EHB IK ECHT GESCHREVEN TOEN IK ELF JAAR WAS _)