het laagje pigment

nog steeds worden
bezitters van een laagje pigment
geboren met het feit
dat hun leven enkel bestaat
uit tranen
onrecht en agressie
harmonie
daar is geen plaats voor
zelfs niet in de hedendaagse maatschappij
accepteer maar
dat je onderdrukt wordt
vernederd
ondergespuugd
en uitgescholden wordt
wen er maar aan
dat je knuppels zult voelen
die het leven uit je slaan
uit je breekbare ziel
dat je iedere dag thuis aankomt
met een verscheurd hart
gebroken delen in je lichaam
en littekens die je altijd bij je zult dragen
in het huis waar je dierbaren
reeds van je zijn ontnomen
om voor de pigmentlozen
te serveren en te dwijlen
terwijl ze vernedert en ondergespuugd worden
opstanden worden onderdrukt door pigmentlozen
die onrechtvaardig zwaaien met hun knuppel
en hun heil zoeken
in de pigmentloze jury
door wie ze onschuldig
verklaart worden
van alle begane misdaden
want wat is een misdaad
als je blank bent

Geschreven door

Armand Manoochehry

Reacties op dit gedicht

Armand Manoochehry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Laurens Windig:	Maandag, juli 15, 2002 11:38
Twijfel brengt me naar de waarheid~~~~

ardalan:	Vrijdag, juni 14, 2002 15:41
een eeuwige strijd..waar je alleen gefrustreerd door raakt...

MayadeBij:	Donderdag, juni 13, 2002 23:24
Dit is wel erg generalistisch, ardalan. Ik kan er zelfs behoorlijk boos om worden, van beide kanten uit gezien.

Over dit gedicht

Auteur: Armand Manoochehry
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 13 juni 2002
Thema's: [Leven] [Mishandeling] [Dood]