Waarom is de lijn van de tijd zo smal,
dat je haar niet kan zien en voelen?
Alleen de pijn in je hart
gaat als een beest tekeer en leeft zich uit.
Waarom doe ik haar pijn
terwijl ze me graag ziet?
Alleen haar troostende woorden
verlichten onze pijn van het verleden.
Waarom zoek ik steeds verder
naar de grens van onbekende gevoelens?
Om me daarna als een geslagen hond,
mijn wonden te likken in de eenzaamheid.
Waarom ben ik steeds een clown
die zijn masker niet af kan gooien?
Alleen dan kan men een oordeel vellen
als rechtvaardige rechters over mijn lot.