Het ritueel
‘s Morgens sta ik op
met een bagage van scepticisme.
Die ik mee sleur naar mijn dagtaak.
De medewerkers zitten als geprogrammeerde kunstmensen,
achter hun scherm van hun pc.
Niet opkijkend naar mijn voorbij gaan.
De klok tikt als een onvermoeid ding
naar het uur van de onderbreking
van mijn monotone dagtaak.
Het is alsof ik een cijfer ben
voor een onbetaalde kwitantie
bij de directeur gepresenteerd.
‘s Avonds ga ik naar huis
om me te laten verwarmen
in de armen van de eenzaamheid.
En de volgende dag,
is een vervolg van
de vorige dageraad.
met een bagage van scepticisme.
Die ik mee sleur naar mijn dagtaak.
De medewerkers zitten als geprogrammeerde kunstmensen,
achter hun scherm van hun pc.
Niet opkijkend naar mijn voorbij gaan.
De klok tikt als een onvermoeid ding
naar het uur van de onderbreking
van mijn monotone dagtaak.
Het is alsof ik een cijfer ben
voor een onbetaalde kwitantie
bij de directeur gepresenteerd.
‘s Avonds ga ik naar huis
om me te laten verwarmen
in de armen van de eenzaamheid.
En de volgende dag,
is een vervolg van
de vorige dageraad.
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, juni 14, 2002 20:56 |
| Ik geloof dat de sleur een beetje is ingekomen... morgen een roze bril opzetten, zie je het eens anders ;-) Mooi gedicht Lieverdje xxx |
|
| Koelemij, Harold: | Vrijdag, juni 14, 2002 13:13 |
| de sleur hm mooi ben neem een bier en doorbreek hem geeft de secrateresse een knijp in haar bil wedden dat het veranderd haha foei Har |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, juni 14, 2002 09:48 |
| Heel somber, maar bijzonder aansprekend in de beelden en contrasten. Zeldzaam, dit beeld van hoe het er op de moderne werkplek aan toegaat. Ik herken dit. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||