Mijn trouwe metgezel
Mijn wagen voerde me
overal naar toe.
Als een gehoorzame ondergeschikte.
Hij vrat kilometer na kilometer
zonder vragen te stellen
naar het doel van mijn reis.
Na elk tankbeurt
liet hij zich zien
van zijn beste kant.
Plots gaf hij geen kik meer
en werd hij een bewegingloze reisgenoot.
Afgetakeld door de onverbeterlijke tijd.
Met tranen in mijn ogen,
voerde ik hem naar zijn laatste rustplaats,
als een stervende vriend.
Maar ik kan me toch laten troosten,
door de woorden van de schroot man:
"De bruikbare stukken kunnen nog dienen
voor een andere auto te helpen."
Dan weet ik dat hij toch nog een stukje
verder leeft in die andere wagen
en zijn reis verder zet
overal naar toe.
Als een gehoorzame ondergeschikte.
Hij vrat kilometer na kilometer
zonder vragen te stellen
naar het doel van mijn reis.
Na elk tankbeurt
liet hij zich zien
van zijn beste kant.
Plots gaf hij geen kik meer
en werd hij een bewegingloze reisgenoot.
Afgetakeld door de onverbeterlijke tijd.
Met tranen in mijn ogen,
voerde ik hem naar zijn laatste rustplaats,
als een stervende vriend.
Maar ik kan me toch laten troosten,
door de woorden van de schroot man:
"De bruikbare stukken kunnen nog dienen
voor een andere auto te helpen."
Dan weet ik dat hij toch nog een stukje
verder leeft in die andere wagen
en zijn reis verder zet
Reacties op dit gedicht
| Lieverdje (de enige echte): | Vrijdag, juni 14, 2002 20:42 |
| Leuk gedicht lieverdje xxx |
|
| Koelemij, Harold: | Vrijdag, juni 14, 2002 11:25 |
| levenwagen wagen levens en vragen je te dragen van punt naar punt mooi Ben |
|
| waterval: | Vrijdag, juni 14, 2002 10:03 |
| ;-) Wie weet zit er in dat oud scharminkel van mij....zo'n gezellig roestig ding....wel niet zo'n stukje.... héél grappig.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||