verdriet en pijn weegt zoveel zwaarder
dan vlinderlicht geluk het ontsnapt zo uit mijn handen
en is weer weg
terug in het dal van onbedaarde tranen
waar ooit mijn plaatst was
ben ik weer terug tussen de duistere engelen
die alleen in een verre vleug gedachte het licht nog kennen
ik voel de zwaarte langzaam mijn hart weer overnemen
terugkeerte is onmogelijk
weer voor altijd gevangen zal ik zijn
totdat mijn zilveren vlinder zijde zacht mij weer meeneemt naar de ontoereikende hoogtes
van zijn koninkrijk
maar ik weet dat die dag niet meer zal komen
omdat ik verbannen ben