jij, een roos
ik droom van een roos,
dansend op het ritme van de wind,
dansend aan de rand van een afgrond.
als een nachtvlinder,
aangetrokken door het vuur,
de pijn van het verbranden niet kennend
tracht ik haar te grijpen...
maar ik val
ik schrik wakker.
voor me, het beeld van de roos,
je ranke lichaam,
je ogen...
je zachte lippen die me verleiden
tot de eeuwigheid van kussen
ik verbrand,
het vuur dooft...
de roos blijft...
dansend op het ritme van de wind...
dansend op het ritme van de wind,
dansend aan de rand van een afgrond.
als een nachtvlinder,
aangetrokken door het vuur,
de pijn van het verbranden niet kennend
tracht ik haar te grijpen...
maar ik val
ik schrik wakker.
voor me, het beeld van de roos,
je ranke lichaam,
je ogen...
je zachte lippen die me verleiden
tot de eeuwigheid van kussen
ik verbrand,
het vuur dooft...
de roos blijft...
dansend op het ritme van de wind...
Reacties op dit gedicht
| lientje: | Maandag, oktober 01, 2001 16:28 |
| oooooooooooooooh hoe mooi hedde die echt zelf gevonde dan kunde wel heel wat |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cupido | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2000 | ||
| Thema's: | ||