Een bloem die weer zal opengaan...
De wind fluistert door de bomen.
De zon neemt afscheid van de dag.
Het denken maakt plaats voor het dromen.
Een kind neemt dankbaar afscheid van wat het zag.
Hallo,lieve maan...
Fluister me lieve zachte woordjes toe.
Ik beschouw mijn dag nu als gedaan.
En mijn zware oogjes zijn nu toch zo moe...
Een bloem sluit haar blaadjes weer.
De rivier stroomt iets minder snel.
De wind blaast haar laatste adem uit.
En ik schrijf de afscheidswoorden op mijn wit papieren vel.
De herinneringen zijn netjes opgeborgen.
In het geheugen van de werkelijkheid van mijn bestaan...
Ik weet dat achter de maan een zon zit verborgen.
En dat die bloem weer zal opengaan
De zon neemt afscheid van de dag.
Het denken maakt plaats voor het dromen.
Een kind neemt dankbaar afscheid van wat het zag.
Hallo,lieve maan...
Fluister me lieve zachte woordjes toe.
Ik beschouw mijn dag nu als gedaan.
En mijn zware oogjes zijn nu toch zo moe...
Een bloem sluit haar blaadjes weer.
De rivier stroomt iets minder snel.
De wind blaast haar laatste adem uit.
En ik schrijf de afscheidswoorden op mijn wit papieren vel.
De herinneringen zijn netjes opgeborgen.
In het geheugen van de werkelijkheid van mijn bestaan...
Ik weet dat achter de maan een zon zit verborgen.
En dat die bloem weer zal opengaan
Reacties op dit gedicht
| Dark-Enchantress: | Woensdag, juni 26, 2002 21:17 |
| je blijft me elke keer weer verbazen, dat je van zulke dagelijkse dingen zown mooi gedicht kan maken!!! Elke keer gewoon weer, tis dagelijks en vanzelfsprekend en jij maakt er iets wonderbaarlijks van!!! liefs, Kirsten |
|
| Swanheart: | Vrijdag, juni 14, 2002 21:37 |
| de bloem leeft haar leven slaapt in de nacht maar zodra de zon weer opkomt is zij degene die naar je lacht kus mariska |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||