Mislukkeling
Mislukkeling
Ken je het gevoel van mislukking?
Ken je het gevoel wat mislukking je geeft?
Ken je het gevoel dat je voor niets meer leeft.
De een heeft veel vrienden, of heeft een leuke baan.
Ik heb geen van beide, m'n opleiding ligt aan duigen.
Veel vrienden heb ik niet.
Hoofdpijn van het denken en diep van binnen, intens verdriet.
Was het maar als vroeger, toen ik nog echt klein was.
Toen ik nog een kleine jongen was, onbezorgd spelen en nergens aan hoeven te denken.
Nu zit ik met zorgen en zou ik volwassen moeten zijn.
Maar het wil maar niet lukken, ik voel me mislukt en zou het liefst weer die kleine jongen willen zijn.
Als ik om me heen kijk, zie ik mensen vol van geluk zonder al te veel pijn en zorgen.
Ik mis iemand die van me houdt, ik mis een vriendschap.
Misschien ligt het aan mezelf, ik sluit mezelf af van zoveel mogelijk mensen.
Terwijl ik heb zo veel wensen.
Treurig zit ik voor me uit te staren in m'n stille kamer.
Dit is wat ik ben, dit is wat ik heb. Ik ben niets meer en niets minder.
Ik voel me een mislukkeling en het ergste is, als blijkt dat ik gelijk heb.
Ik ben zoals ik me voel, en dat is niet zo mooi op dit moment.
Ik weet niet wat ik moet doen, er mee stoppen is een alternatief.
Maar daar heb ik het lef niet voor.
Hier verdrinken in zelfmedelijden is wat ik nu doe.
En wist ik maar hoe hier uit te geraken, maar ik weet niet hoe.
Dus ga ik maar door op die al oude manier, als mislukkeling.
Ken je het gevoel van mislukking?
Ken je het gevoel wat mislukking je geeft?
Ken je het gevoel dat je voor niets meer leeft.
De een heeft veel vrienden, of heeft een leuke baan.
Ik heb geen van beide, m'n opleiding ligt aan duigen.
Veel vrienden heb ik niet.
Hoofdpijn van het denken en diep van binnen, intens verdriet.
Was het maar als vroeger, toen ik nog echt klein was.
Toen ik nog een kleine jongen was, onbezorgd spelen en nergens aan hoeven te denken.
Nu zit ik met zorgen en zou ik volwassen moeten zijn.
Maar het wil maar niet lukken, ik voel me mislukt en zou het liefst weer die kleine jongen willen zijn.
Als ik om me heen kijk, zie ik mensen vol van geluk zonder al te veel pijn en zorgen.
Ik mis iemand die van me houdt, ik mis een vriendschap.
Misschien ligt het aan mezelf, ik sluit mezelf af van zoveel mogelijk mensen.
Terwijl ik heb zo veel wensen.
Treurig zit ik voor me uit te staren in m'n stille kamer.
Dit is wat ik ben, dit is wat ik heb. Ik ben niets meer en niets minder.
Ik voel me een mislukkeling en het ergste is, als blijkt dat ik gelijk heb.
Ik ben zoals ik me voel, en dat is niet zo mooi op dit moment.
Ik weet niet wat ik moet doen, er mee stoppen is een alternatief.
Maar daar heb ik het lef niet voor.
Hier verdrinken in zelfmedelijden is wat ik nu doe.
En wist ik maar hoe hier uit te geraken, maar ik weet niet hoe.
Dus ga ik maar door op die al oude manier, als mislukkeling.
Reacties op dit gedicht
| JeBuurvrouw: | Donderdag, december 17, 2020 02:37 |
| Mooi man. Je kiest de juiste woorden. Van a naar beter zeg k altijd maar | |
| Wendy Hoos: | Maandag, juli 05, 2004 14:58 |
| Hoi Ron, ga er vanuit dat je hier al voorbij bent :) Denk dat je alles zult presteren wat je maar wilt ;) | |
| kipnugget: | Dinsdag, oktober 15, 2002 20:01 |
| zo voel ik me dus ook, maar blijf positief denken en denk aan de leuke dingen van het leven. kop op. | |
| inge: | Dinsdag, mei 07, 2002 16:26 |
| Heel mooi, maar zo wanhopig. Soms voel ik me net als jij, wenste ik dat ik weer kind was. We konden niet snel genoeg groot zijn, want dan pas kon je leuke dingen beleven, maar nu je groot bent, kan je jezelf niet meer zijn, tenminste dat denk je, maar je bent en blijft het mooist als je toch je echte persoon toont, hoe kwetsbaar je dan ook bent. Pas dan lacht het geluk je toe en kan je weer genieten van het 'grote mensen'-leven. Philippe Robrecht schreef hier een mooi nummer over |
|
| Julius Cramp: | Donderdag, januari 31, 2002 16:05 |
| Ik ben je gedicht toevallig tegengekomen en ik ben heel blij dat ik dit gelezen heb... Een slechte raad die ik je geef, maar hij werkt wel. Probeer het eens met gezonde onverschilligheid (een term die ik zelf uitvond) . Niets moet nog in het leven. Jij bent er en ze moeten je maar nemen zoals je bent! Doe iets waarin je goed bent... En ben je in niets goed. Doe dan gewoon iets waar je het minst slecht in bent... Je moet maar denken: 'dieren presteren ook niet, dus waarom zou een me |
|
| Firebolt: | Donderdag, december 07, 2000 16:26 |
| Hee hee... kom op..!! Iemand die zo zijn gevoelens neer kan zetten kan geen mislukkeling zijn....!!! Ik begrijp hoe je je voelt... zo had ik drank als enige vriend.... alles wat ik kan zeggen... stel je open voor anderen...doe er iets mee.... zo kwam ik er ook weer bovenop.... |
|
| ilona: | Donderdag, december 07, 2000 09:54 |
| ik voel je pijn ik proef je verdriet... ik lees het op de site ook al ken ik je niet... ik wil je best helpen je bloedend hart stelpen.. geef me maar je hand dan trek ik je op hoger land... laat de moed niet zakken probeer de draad weer op te pakken... het leven is de moeite waard... ook nu je er anders in staart.... geef niet op we zijn er voor jou... ook ik....al ben ik een vrouw... Liefs Ilona |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2000 | ||
| Thema's: | ||