geshockeerd
van mezelf nog wel
dat ik je het verhaal vertel
er midden in, voel ik het weer opkomen
pijn weer door mijn lichaam stromen
pijn van jaloezie,
adem in adem uit tel tot 3
het helpt niet, het gaat door
stop stop ik wijk ervoor
maar hoe kan je wijken voor iets dat in je zit
voor altijd, tot mijn eigen grote spijt.
heb ik weer pijn.
het raakt me, ik schreeuw, ik word kwaad,
banger en bagner dat je weg gaat, dus schreeuw ik harder
huil ik harder, in de hoop dat je dan blijft,
maar dan duw ik je weg, door dit te doen,
en er is geen gedicht dat dat gevoel beschrijft !