Wat een moeilijke en diepe stelling
Als een kind groot word
en een eigen visie krijgt op het leven
word het afgemaakt
en geofferd aan de onzekerheid
die de toekomst anno 21 ste eeuw te bieden heeft
maar wanneer een kind echt groot is
en zijn visie heeft verworven
met of zonder succes
is er nog maar één onzekerheid te overbruggen
en dat is de zekerheid dat het leven eindig is
en wanneer het kind sterft
met de visie onder de arm
de laatste adem uitpuffend
zonder overbrugging en zonder succes
maar met een zeker gevoel van zekere onzekerheid;
de dood is de redding van al die onzin
en een eigen visie krijgt op het leven
word het afgemaakt
en geofferd aan de onzekerheid
die de toekomst anno 21 ste eeuw te bieden heeft
maar wanneer een kind echt groot is
en zijn visie heeft verworven
met of zonder succes
is er nog maar één onzekerheid te overbruggen
en dat is de zekerheid dat het leven eindig is
en wanneer het kind sterft
met de visie onder de arm
de laatste adem uitpuffend
zonder overbrugging en zonder succes
maar met een zeker gevoel van zekere onzekerheid;
de dood is de redding van al die onzin
Reacties op dit gedicht
| lucka: | Zaterdag, juni 15, 2002 22:01 |
| de dood kan dan soms de redding zijn, maar tegelijk is het ook mens grootste ondergang!! heel mooi krisje!! zoals meestal!! :-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||