Heldere donkerte
de hemel spreekt een krakende taal
barsten schichten door het zwart
striemen regen vallen het natte asfalt aan
een contourenwonder schuift voorbij op het kanaal
straatlantaarns zien toe op de rechte lijn van de schaduw
de straatloper blijft zitten in zijn paradijs
een dak van brugstenen
een deken van krantenkoppen
muren van stil karton
Rust
Reacties op dit gedicht
| Delphinetje: | Donderdag, maart 06, 2003 18:19 |
| jaja, kversta hem toch ook wel hoor (denk ik) tis echt mooi zunne!x |
|
| *Vlinder*: | Zaterdag, juni 15, 2002 16:49 |
| Neejneej, ik snap hem helemaal prachtig verwoord... Knap Vlinder |
|
| kleine ik: | Vrijdag, juni 14, 2002 23:08 |
| Begrijpen wie begrijpen kan... En als je in een gevoelige, romantisch donkere mood bent, zul je het wel begrijpen. Anders vraag je mij maar wat het betekent. Kleine ik |
|
| kleine ik: | Vrijdag, juni 14, 2002 23:07 |
Over dit gedicht
| Auteur: kleine ik | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||