Laat me...
Ik smeek jullie,
laat me alleen
voor een eindeloze tijd.
Alleen met al mijn verdriet
om het verlies van iemand,
die me verheugde op het leven.
Zo kan ik mijn narrenpak afleggen;
in ruil voor mijn ware persoon,
de kans te geven om te ontplooien.
Niemand kent het gewicht
van mijn verslagenheid
welke ik immer mee sjouw.
Zij die me kan helpen,
is verhuisd naar een wereld
die ontoereikend voor ons is.
Misschien biedt de dag zich aan
die me weer het geluk geeft
waar iedereen naar verlangt.
laat me alleen
voor een eindeloze tijd.
Alleen met al mijn verdriet
om het verlies van iemand,
die me verheugde op het leven.
Zo kan ik mijn narrenpak afleggen;
in ruil voor mijn ware persoon,
de kans te geven om te ontplooien.
Niemand kent het gewicht
van mijn verslagenheid
welke ik immer mee sjouw.
Zij die me kan helpen,
is verhuisd naar een wereld
die ontoereikend voor ons is.
Misschien biedt de dag zich aan
die me weer het geluk geeft
waar iedereen naar verlangt.
Reacties op dit gedicht
| girlyke: | Donderdag, juli 04, 2002 16:28 |
| ik herken mij in dit gedicht prima geschreven | |
| margot: | Woensdag, juni 19, 2002 20:00 |
| 'k stuur je een troostende blik doet me denken aan het liedje van Rita Hovink "laat me alleen" liefs,margot |
|
| Josie: | Zaterdag, juni 15, 2002 23:42 |
| .... knuf, Josie |
|
| lovertje: | Zaterdag, juni 15, 2002 20:10 |
| Denk aan wat jij me hebt gezegd.. Je loopt nu op een weg waarvan je denkt dat hij niet is verlicht.. Maar een stukje verderop sta ik met een kaars in mijn hand.. Ik zal je mijn hand reiken om je op weg te helpen naar de zon! Kom op, Ben! Liefs, amber |
|
| free: | Zaterdag, juni 15, 2002 17:31 |
| droevig mooi het verlangen knalt eruit liefs free |
|
| charly: | Zaterdag, juni 15, 2002 11:30 |
| triest, mooi, en dan zal ik je nu alleen laten, |
|
| Cartooneken: | Zaterdag, juni 15, 2002 10:24 |
| Waarom zou alleen zij je kunnen helpen? Denk je niet dat de mogelijkheid bestaat dat er zo nog wel enkele mensen zijn? Ze zijn mss zeldzaam.. en moeilijk te vinden, maar als je goed rond kijkt ben ik ervan overtuigd dat ze er wel ergens zijn.. Verstopt in een hoekje.. te wachten.. tot je hen vindt en je voor hen openstelt.. Die dag, zal dan ook het begin zijn op een lange weg naar dat geluk waar iedereen nr verlangt.. Knuffels Marthe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||