1987





Ben ik een mens ; ik weet het niet .

Wat heeft de toekomst in ’t verschiet ?

Ik hoor kreten om me heen , en zag hoe jij in ’t niets verdween .

Jouw stem ; je lijf ; is hard als steen .



Ik ben je kwijt ; verloren spel , ik sta totaal alleen .



De mens ; het beest ; de stichter van ’t verlangen .

Mijn geest is sterk ; mijn lichaam taai ; ik kan je niet ontvanger.



De haat verteerd mijn wezen , ik draag hem in mijn bloed .

Ik heb je mijn verminkte ziel gegeven ; met grote heldenmoed .

Het scherpe mes doorkerft mijn huid ; ziedaar mijn ettervloed .

Verbrande huid ,’k geef geen geluid ;de demon voelt zich goed .



Nu sta ik hier alleen ; maar mijn liefde is gebleven .

Ik bleef je gans mijn leven trouw ; meer kon ik toch niet geven ?



Marth Haesendonckx .