Bezeten
Op elk moment twijfel ik
of ik mezelf echt ken.
De hele dag bestudeer ik
de persoon die ik geworden ben.
Nooit zal ik weten wie ik ben.
Ik kijk omhoog, voor je voeten gebogen.
Ik blijf een schaduw voor mezelf,
ik ken mezelf enkel in jouw ogen.
of ik mezelf echt ken.
De hele dag bestudeer ik
de persoon die ik geworden ben.
Nooit zal ik weten wie ik ben.
Ik kijk omhoog, voor je voeten gebogen.
Ik blijf een schaduw voor mezelf,
ik ken mezelf enkel in jouw ogen.
Reacties op dit gedicht
| No Name: | Dinsdag, juni 25, 2002 16:55 |
| prachtig gedichtje... wel erg verdrietig, ik hoop toch dat je jezelf een keer zal leren kennen... ipv vanuit andere ogen... liefs, meike |
|
| claudia_is_mijn_naam: | Zaterdag, juni 15, 2002 21:59 |
| heeyz dis echt een heel mooi gedicht zeg :) nou owkeey xxxxies Claudia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ruben Lagatie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||