Ver en dichtbij
We zijn ver weg.
We lijken ver weg.
Geen stem en geen moment
komen we dichterbij.
We zijn eenzaam.
We worden eenzaam
en de liefde is de liefde
die wacht.
Op ons als we bang niet
meer vergeten
en zoeken wat we niet verliezen
en we weer durven kijken waar we gebleven
zijn
op weg naar geluk
dat bestaat.
We lijken ver weg.
Geen stem en geen moment
komen we dichterbij.
We zijn eenzaam.
We worden eenzaam
en de liefde is de liefde
die wacht.
Op ons als we bang niet
meer vergeten
en zoeken wat we niet verliezen
en we weer durven kijken waar we gebleven
zijn
op weg naar geluk
dat bestaat.
Reacties op dit gedicht
| free: | Zondag, juni 16, 2002 09:36 |
| k hoop dat je gelijk hebt... liefs free ~(O)~ |
|
| Sheena: | Zondag, juni 16, 2002 00:57 |
| er loopt een gouden pad door dit gedicht, dat licht geeft, van binnenuit ... prachtig om te zien .... Sheen |
|
| charly: | Zondag, juni 16, 2002 00:55 |
| hoe een klotegevoel toch mooi kan klinken, | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||