Vandaag de stad in geweest
nou dat was echt feest
waarom was jij daar
om jou te ontmoeten was ik nog helemaal niet klaar
fleur zag je staan
en is op je afgegaan
en riep papa papa en jij zei hee mijn kleine meid
maar jij bent haar zo goed als kwijt
je zag mij staan
en bent naar me toe gegaan
je zei sorry dat het zo is gelopen
en toch bleef ik hopen
dat fleur inzag wat voorn klootzak jij bent
die niet eens zijn eigen kinderen kent
en daar kwam zij
Ze liep op me af naar mij
ze zei fleur gedag en gaf haar een kus
ze was mijn beste vriendin en voelde aan als mijn zus
maar dat was vroeger nu niet meer
hoe hij fleur aanraakte deed me zeer
toen zag ze de tweeling en feliciteerde mij maar ook hem
en zei met haar lieve stem
goh ik ben eigenlijk ook een soort moeder
ik werd kwaad en dacht in mezelf loeder
ik wilde doorlopen en fleur bleef staan
ze wilde niet bij haar vader weggaan
gelukkig kwam opa op het idee
om een ijsje te gaan eten voor twee
ze stemde toe
ik walgde van dit gesprek en werd moe
wilde naar huis weg bij hen
iemand die zijn eigen kinderen niet ken
noemt zichzelf een vader
ik vind hem een veradder
en zijn nieuwe vriendin vroeger de mijne
die moest echt uit mijn ogen verdwijnen
ik was wel zo kwaad
want hun speelde verraad
ik voelde me bedreigt door dat ze zei dat zij ook een soort moeder was
terwijl zij ze net kende pas
ik wilde doorlopen maar hij hield mij tegen
hij had dit al heel lang verzegen
maar hij wilde praten met mij
ik dacht wat zwam je nou man onze relatie is voorbij
hij voelde zich naar omdat hij me zwanger achter liet
net of ik daaraan wat heb dacht het niet
hij die rommelde met mijn beste vriendin
ik had in dit gesprek geen zin
voor ik het weet begon ik hem vanalles uit te maken
en begon hem ook te raken
om hem een waardeloze vader te noemen maar het was de waarheid
en gelukkig was het zijn nieuwe vriendin die me van dit gesprek had bevrijd
ze konden met mijn niet praten want ik was onstabiel
en mijn toon was iets wat hun niet beviel
ik had haar het liefst een mep verkocht
maar ja een mep is ver opgezocht
slaan lost niks op
dus raapte ik al mijn moed bijelkaar en kropte het op
en liep weg weg van hun naar me vader en fleur
nou die werd echt een zeur
hoe moet ik haar zeggen dat haar papa een nieuw leven heeft
waarin hij geen plaatjes voor haar geeft
dat hij mij pijn doet moet hij zelf weten
maar zijn eigen dochter vergeten
en haar hoop geven
dat is iets waarmee ik niet kan leven
hij mag mij pijn doen zoals hij wilt
zolang hij maar niet zijn tijd aan mijn dochter verspilt