eenhoorn
~*~
eenhoorn...
het puurste wit
flikkerd pijnlijk in
de ogen van het
badend oznlicht
zilverachtig bloed
stroomd door
het lichaam van
grootse machten
glinsterend tekend
de hoorn zich af
tegen de horizon
waar langzaam de zon
ten onder gaat
helende krachten
maken het dier
een wonderlijk aangezicht
in ieders fantasie
ongrijpbaar is
de liefde die
het dier uitstraald
in woorden van
het verzinsel
en de pracht
die het dier omringd
is met geen
mogelijkheid weertegeven
op papier
~*~
Reacties op dit gedicht
| Sasan: | Vrijdag, juli 05, 2002 16:54 |
| Dit wekt bij mij een heel zuiver gevoel op alsof ik langs een rivier sta. Prachtig gedicht. Alex |
|
| Koelemij, Harold: | Zondag, juni 16, 2002 13:08 |
| zo deze dame is even weggeweest nou zo te zien gerijpt in de natuur har dondert even van zijn kruk kannonen een topstukkie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: louise | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||