't Is net alsof...

't Is net alsof een warme wind
voortdurend door je haren speelt
terwijl je luistert naar dit kind
en zo z'n kleine wonden heelt.

't Is net alsof je donk're ogen
dwars door m'n lichaam kijken
en zoekend, schijnbaar onbewogen
de bodem van m'n ziel bereiken.

't Is net alsof je zachte handen
rusten op een plek, zo teer
en even gaat de wonde branden
maar morgen doet het minder zeer.

Geschreven door

Inge Lambrichts

Reacties op dit gedicht

Inge Lambrichts vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Dinsdag, juni 18, 2002 00:11
de wond van het kind met zijn woord wordt, terwijl je naar hem hoort, een warmte voor je ziel, die eens in koude verviel.

PeterdB:	Zondag, juni 16, 2002 22:58
weer een hele mooie!

Over dit gedicht

Auteur: Inge Lambrichts
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 16 juni 2002
Thema's: [Verwerking] [Delen]