Huil.
Huil.
De zon forceerde het luik
en ik lig maar wat te tobben
denkend aan vormen die ik nooit zag
en verberg mijn aangezicht
voor de tranen die ze brachten
de herinneringen
als hinkende achterblijvers van een schipbreuk.
Sammeke.
Reacties op dit gedicht
| dakota: | Maandag, juni 17, 2002 17:57 |
| hoop dat ik in gedachten die tranenstroom kan stoppen... |
|
| ploempje: | Maandag, juni 17, 2002 15:08 |
| *knuffel* komaan kindje... laat je maar eventjes gaan... met liefs |
|
| christina: | Maandag, juni 17, 2002 01:10 |
| Eenzaam de traan van een clown Maar ook een clown mag huilen Maar nu is het wel even genoeg Stttt Stil Maar stttttt rustig maar Liefs Christa |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, juni 17, 2002 00:22 |
| :( herinneringen worden minder Sammy.. | |
| Sheena: | Maandag, juni 17, 2002 00:11 |
| *droogt voorzichtig je tranen* .... liefs, Sheen |
|
| Robski: | Maandag, juni 17, 2002 00:10 |
| De reddingsbootjes zullen het achtergelatene veilig weten op te lossen.. en intussen loop jij maar weer rustig wat vooruit.. stapje voor stapje Sterkte..... Liefs, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sammy de zutter | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||