Donkere nacht
Kijkend in de donkere nacht
Naar de lachende maan
naar de fonkelende sterren
daar gaat al een zilte traan
De vrolijke hemel
Iedereen die lacht
Maar alleen voor mij
Is het een koude, donkere nacht
Wat jij hebt gedaan
Zal ik nooit vergeven
Dat is een litteken
Voor de rest van mijn leven.
Naar de lachende maan
naar de fonkelende sterren
daar gaat al een zilte traan
De vrolijke hemel
Iedereen die lacht
Maar alleen voor mij
Is het een koude, donkere nacht
Wat jij hebt gedaan
Zal ik nooit vergeven
Dat is een litteken
Voor de rest van mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| Kiana: | Dinsdag, april 29, 2003 20:20 |
| dag naamgenoot ;-), pracht van een gedicht! ik hoop meer van je te lezen! lees jij mijn gedichtjes ook eens? liefs, Liselotte (alias Kiana) |
|
| debbie: | Zondag, mei 06, 2001 16:49 |
| heel goed dit gedicht is precies wat ik zocht voor mijn boek vermoorde onschuld.. hardstikke bedankt. xxjes debbie | |
| Renske: | Zondag, april 08, 2001 00:03 |
| Lies, Vind het echt een heel erg mooi gedicht nooit geweten dat je daar zo goed in was kan ook niet wachtten om er meer te zien hier!!! ga zo door!!!!!!!! LOve you -xxxx- Renske |
|
| Jonas: | Dinsdag, april 03, 2001 13:21 |
| Zalig gedicht, eerst lijkt het zo optimistisch, zo vrolijk, maar die ommeslag naar je verdriet (je haat) vind ik prachtig. Al jaren aan een stuk kijk ik nog even door het raam van mijn slaapkamer voor ik ga slapen naar de steren en de maan, ik weet nog dat ik mij dan soms gelukkig voelde, maar nu, de laatste maanden totaal niet meer, dan vouw ik (terwijl ik kijk) mijn handen samen en stel mij steeds de vraag waarom ik gewoon niet simperlweg gelukkig kan zijn, het lijkt alsof dat woord niet voor | |
| Jonas: | Dinsdag, april 03, 2001 13:20 |
| Zalig gedicht, eerst lijkt het zo optimistisch, zo vrolijk, maar die ommeslag naar je verdriet (je haat) vind ik prachtig. Al jaren aan een stuk kijk ik nog even door het raam van mijn slaapkamer voor ik ga slapen naar de steren en de maan, ik weet nog dat ik mij dan soms gelukkig voelde, maar nu, de laatste maanden totaal niet meer, dan vouw ik (terwijl ik kijk) mijn handen samen en stel mij steeds de vraag waarom ik gewoon niet simperlweg gelukkig kan zijn, het lijkt alsof dat woord niet voor | |
| Jonas: | Dinsdag, april 03, 2001 13:17 |
| Zalig gedicht, eerst lijkt het zo optimistisch, zo vrolijk, maar die ommeslag naar je verdriet (je haat) vind ik prachtig. Al jaren aan een stuk kijk ik nog even door het raam van mijn slaapkamer voor ik ga slapen naar de steren en de maan, ik weet nog dat ik mij dan soms gelukkig voelde, maar nu, de laatste maanden totaal niet meer, dan vouw ik (terwijl ik kijk) mijn handen samen en stel mij steeds de vraag waarom ik gewoon niet simperlweg gelukkig kan zijn, het lijkt alsof dat woord niet voor | |
| : | Woensdag, december 13, 2000 18:18 |
| een heel mooi gedicht echt waar | |
| kimmie: | Maandag, december 11, 2000 16:19 |
| ik vind het dapper dat je dit heb kunen schrijven xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Liselotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2000 | ||
| Thema's: | ||