Een rilling gaat door mijn huid
wanneer ik enkel wacht op wat geluid
op het monotone gering
van dat ellendige ding.

In onze wereld id het heel gewoon
het gebruik van de telefoon
het is slechts een goede manier
om te roepen van daar tot hier.

Een gesprek tussen mensen heel ver weg
en toch hoor je alles wat ik zeg
als je er over nadenkt wat een pracht
wat een genie die dit bedacht.

En toch leidt het steaads tot frustratie
als je enkel wacht op wat vibratie
dat leidt tot een zalig geluid
van haar innerlijke huid.

Als ik dan wacht op de stam van haar alleen
dan vind ik het heel, heel gemeen
dat ik moet wachten op dat ellendige ding
met zijn geweldige monotone gering.